نامه به دوست

مهتاب روبروی پنجره چتر باز کرده بود و من دوباره در امتدا بوسه ها گم شده بودم

آه تو چگونه میتوانی چنین باشی

لولی وش و مغموم

چرا وقتی میدانی ،میگذری و وقتی نمیدانی ،میفهمی

تو افسونگری و بیداد تمنایم را هر لحظه بر چشم میگذاری

دوستت دارم

با تمام ندانستن هایم