ستاره های دنباله دار

مثل گوسفندان دنبه دارند

و ستاره ها

مثل هیچ

وقتی نوشته هام خونده نمی شن

دلم میخواد برهنه بنویسم

پروین واره ایی از الاغ

چقدر آسمان مسخره دار می شود

وقتی ذلیلانه می روم

هم خانه محبتت شوم

چقدر سقف تنگ آسمان گشاد می شود

وقتی مثل همیشه قهر می کنی

تمام سوراخ سمبه های تنگم را

یکی یکی گشاد میکنی

چقدر گشادر میشوم

غزلِ اخته میشوم

پریود دلیرانه وسط گود می شوم

تمام رنگ ها را برای تمام نوارهای غزه بفرست

دارم میسوزم

نمیدانی

بنزینی که مرا می سوزاد

لیتری 970 میشود

چه سوختن متمولانه ایی

چقدر حقیرانه در کفن کارت سوخت می رویم

قبر های کنده از تمام مرده گان و بلکه زندگان بیشتر است

همه چیز از آنجا آغاز شد که چیزی برخواست

و هیچ فرودگاهی برای برخواستنش نبود

ناگاه عمیق ترین ترک خوردگی دنیا مأمن دل تمام قله ها شد

وای چقدر ذلیل میشویم وقتی دره می شویم